یک واگرایی مورفولوژیکی مشابه بین ذخایر ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس وحشی و پرورشی از ذخایر Burrishoole ایرلندی و Corrib وجود دارد.
در ذخایر Burrishoole، smolt های وحشی نازک تر و کوچکتر مبل یافت آباد هستند.
علاوه بر این، آنها سطوح پایه کورتیزول بالاتری در ماه های آوریل و مه دارند و پاسخ های معمولی کورتیزول را برای گرفتن استرس نشان داده شده توسط smolt های کشت شده نشان نمی دهند.
تفاوت های مشابهی در سطح گلوکز سرم لباس نوزادی ظاهر می شود.
حشرات کشت شده دارای غلظت قابل توجهی بالاتری از سلول های مخاطی در پوست و لاملاهای آبشش ثانویه هستند که ممکن است بر بقای دریایی بعدی تأثیر بگذارد.
این تغییرات فیزیولوژیکی، همراه با فعالیت کمتر Na+/K+–ATPase آبشش، سطوح پایین‌تر هورمون رشد و کلرید پلاسما موجود در حشرات کشت‌شده (در مقایسه با حشرات وحشی)
و تفاوت در بقای انتقال به آب دریا با قدرت کامل در دماهای مختلف نشان می دهد که حشرات ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس ممکن است انتقال را بهتر از ماهی های کشت داده شده تحمل کنند.
هندلند و همکاران (2003) به این نتیجه رسیدند که تفاوت‌های مشاهده‌شده ژنتیکی هستند و با انتخاب مولدین برای رشد سریع در طی چندین نسل مرتبط هستند.
اگرچه چنین تفاوت‌هایی ممکن است فنوتیپی باشند، مانکن بچه گانه یعنی با رشد فصلی و اندازه ماهی مرتبط باشند.
همانطور که توسط Ugedal و همکارانش پیشنهاد شده است.
پس از بررسی تحمل آب دریا در ماهی سوف قزل آلای قهوه ای وحشی (Salmo trutta) پرورش داده شده است.
بر خلاف همتایان وحشی خود، ریزش جزئی (کمتر از 5 درصد از بدن) و آسیب باله‌ها به ویژه در باله پشتی که عمدتاً در اثر تهاجم درون گونه‌ای در طول پرورش نوجوان ایجاد می‌شود، نشان می‌دهند.
در زمان بلوغ، ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس پرورشی مورفولوژی را نشان می دهد که بسیار با ماهیان وحشی متفاوت است.
- منابع:
- تبلیغات:
