طبقه بندی های تجاری، عمدتا بر اساس بافت هسته، شامل ذرت دندانه دار، ذرت سنگ چخماق، ذرت آرد، ذرت شیرین و ذرت بوداده است.
ذرت دامی برزیلی دندانه دار، که عمدتاً به عنوان خوراک دام و برای تولید مواد غذایی رشد می کند، با فرورفتگی در تاج دانه مشخص می شود که به دلیل خشک شدن نابرابر نشاسته سخت و نرم تشکیل دهنده هسته ایجاد می شود.
ذرت سنگ چخماق، حاوی کمی نشاسته نرم است، هیچ فرورفتگی ندارد. از آن برای تزئین استفاده می شود و در قاره آمریکا به عنوان هومینی خورده می شود.
ذرت آردی که عمدتاً از نشاسته نرم تشکیل شده است، دارای دانه های نرم و آرد آلودی است که به راحتی آسیاب می شود و منبع مهمی از آرد ذرت است.
ذرت شیرین که معمولا به صورت تازه، منجمد یا کنسرو شده به عنوان سبزی فروخته می شود، دارای دانه های نیمه شفاف چروکیده است. قند گیاهی مانند انواع دیگر به نشاسته تبدیل نمی شود.
پاپ کورن، یک نوع شدید از ذرت سنگ چخماق که با دانه های سخت کوچک مشخص می شود، فاقد نشاسته نرم است و حرارت دادن باعث می شود رطوبت در سلول ها منبسط شود و هسته ها منفجر شوند.
بهبود در ذرت از هیبریداسیون، بر اساس تلاقی سویه های همخون برتر حاصل شده است.بسیاری از گونه‌های صنعتی و خوراکی ذرت، ارگانیسم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی (GMOs) هستند که برای مقاومت در برابر علف‌کش گلیفوسیت یا تولید پروتئین‌هایی از Bacillus thuringiensis (Bt) برای کشتن آفات خاص مهندسی شده‌اند.
علاوه بر این، برخی از سویه ها برای تحمل بیشتر به خشکی و برای افزایش ارزش غذایی آنها مهندسی ژنتیکی شده اند. بیشتر ذرت کشت شده در ایالات متحده GMO است که ممکن است نیاز به علف کش ها و حشره کش ها را کاهش دهد.
ذرت یکی از محصولات زراعی و غالب در جهان است. به طور گسترده ای به عنوان غذا برای انسان و دام، به عنوان سوخت زیستی و به عنوان یک ماده خام در صنعت کشت می شود.
